Όταν ο ήλιος ανατέλλει στο “Σχιστό Λαγκάδι”… Λουτρακίου!
Ένας τόπος δίπλα μας. Που όσο παράξενο κι αν φαίνεται παραμένει άγνωστος στους περισσότερους επισκέπτες!
Στη έξοδο του επιβλητικού φαραγγιού της Τσανάρκας βρίσκεται μια περιοχή απείρου φυσικού κάλλους. Βγαλμένη ίσως και από ταινία! Τα “Γαλανά Νερά”!
Μια διαδρομή στα ανατολικά του χωριού που καταλήγει σε ένα ιδανικό μέρος για καφέ, πρωϊνό, πικ-νικ, πεζοπορία ή γυμναστική. Απολαύστε τη γαλήνη της φύσης στη σκιά των βαραθρώδων βράχων.
Ξεκινώντας απ τη πλατεία του χωριού και την εκκλησία του Αγ-Ιωάννη βάλτε στη πλάτη σας τις ασπρισμένες κορυφές του Βόρα και βαδίστε αριστερά. (Προς το γήπεδο). Είτε πάρετε τον πρώτο δρόμο ξανά αριστερά , είτε τον δεύτερο, θα καταλήξετε στο ίδιο σημείο. Με την πρώτη επιλογή θα δείτε από κοντά την αρχιτεκτονική των σπιτιών του χωριού και με τη δεύτερη να βαδίσετε δίπλα στη κοίτη του ποταμού.
Στο σημείο που τέμνονται οι παραπάνω δρόμο σταματά η ασφάλτινη διαδρομή. Από εκεί συνεχίζετε σε χωματόδρομο. (Αν ήλθατε μέχρι εδώ με το αμάξι σας προτείνουμε να παρκάρετε και να συνεχίσετε πεζοί).
Λίγα μέτρα μετά θα συναντήσετε στ αριστερά σας τα σκαλιά, που ανεβαίνουν απότομα στο παρεκκλήσι του Αγ – Νικολάου (Θέση Τσούκα). Ιδανικά για γυμναστική.
Από εκεί μπορείτε να θαυμάσετε τη θέα όλου του λεκανοπεδίου. Τις ημέρες που ο ορίζοντας είναι καθαρός το μάτι χάνεται στη γραμμή που το πράσινο ενώνεται με το γαλάζιο.
Οι καλύτερες επιλογές για φαγητό
Από το εκκλησάκι ξεκινούν δύο μονοπάτια, ένα αριστερά και ένα δεξιά.
Ακολουθώντας το δεξί μονοπάτι, κατεβαίνεις σ’ ένα μικρό ξέφωτο, όπου υπάρχει ακόμη ένα μικρό εκκλησάκι, αλλά και παγκάκια και τραπέζι για όσους θέλουν να ξαποστάσουν και να χαρούν το γεύμα τους μέσα στη φύση. Το μέρος καλύπτεται από τη σκιά των δέντρων και το μόνο που ακούς είναι το κελάρυσμα των νερών. Είναι το μικρό εκκλησάκι του Αγ-Νικολάου με το αγίασμα που πηγάζει 20 μέτρα ψηλότερα.
Πιο πέρα, η είσοδος του φαραγγιού. Στη βάση δυο πανύψηλων κατακόρυφων βράχων, που σαν φύλακες κρατούν αδιάβατη και απαγορευτική την είσοδο στο φαράγγι. Να κρατούν στην ησυχία τους τα ζώα του βουνού. Ίσως και σε μερικά σημεία και τα ψαράκια του γλυκού νερού.
Τα παγωμένα νερά που χτυπούν με ορμή τους βράχους σ όλη τη διαδρομή τους βρίσκουν την ηρεμία τους ανάμεσα στις άσπρες πέτρες κι ένα μικρό φράγμα. Σχηματίζοντας έτσι στη λιμνούλα των Γαλανών Νερών κι αφήνοντας στην ατμόσφαιρα μια αιθέρια αύρα. (Σίνιουτ Βιρ ή Σίβιρ). . Η ομορφιά είναι πραγματικά απερίγραπτη καθώς το φως φιλτράρεται από τα κλαδιά των αιωνόβιων πλατάνων.
Όπως λένε οι επισκέπτες της νέας γενιάς, στην ανατολή του ήλιου εκεί, ανάμεσα στους βράχους, νιώθουν να βρίσκονται μέσα στο Σχιστό Λαγκάδι (Rivendell) από τον “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών” του J.R.Tolkien.
Ζώντας λίγο απ τη μαγεία του… Σαν Ξωτικά και Νύμφες!
Ψάξτε το!!!!